Z pewnoÅ›ciÄ… życie nie jest usÅ‚ane różami. Jak mÄ…drze napisane jest w KsiÄ™dze Hioba: „czÅ‚owiek… ma krótkie i bolesne życie, wyrasta i wiÄ™dnie jak kwiat, przemija jak cieÅ„ chwilowy…” [Hi 14, 1-2] Dotyczy to życia każdego: pot, Å‚zy i krew naznaczajÄ… ludzkÄ… egzystencjÄ™.
 

Każdy musi dźwigać swój własny krzyż, który jest jego drogą życia. A droga ta dla nikogo nie jest lekka, chociaż przez długi czas może ona mieć łagodny przebieg. Lecz deszcz cierpienia każdemu jest przeznaczony. Krople potu, łez i krwi, chociaż niechciane, zroszą w końcu każde oblicze.
 

A wówczas jakże trudno pogodzić Dobroć z cierpieniem, które jest raczej zaprzeczeniem miłosierdzia, jak gdyby odwróconym sercem spadającym z nieba w postaci kropel deszczu, który zamiast koić strudzoną egzystencję, wbija jej kolejne bolesne ciernie wzbudzając tym samym coraz to więcej wątpliwości w istnienie dobrego Boga.
 

Krzyż, który wówczas trzeba udźwignąć, kładzie cień na naszą wiarę. Bo czy nie dość, że ręka człowieka zadaje ból? Czy potrzeba jeszcze zsyłać cierpienie pochodzące z natury, uczynionej wszak ręką Boga?
 

Wobec subiektywnie odczuwanej niesprawiedliwoÅ›ci, jakże trudno jest wówczas powiedzieć: „Dobro przyjÄ™liÅ›my z rÄ™ki Boga. Czemu zÅ‚a przyjąć nie możemy?” [Hi 2, 10] Czy da siÄ™ wówczas te serca odwrócić, aby caÅ‚y trud i ból aż po Å›mierć znosić dla Stwórcy wszystkiego, aby wznoszone byÅ‚y one od czÅ‚owieka, pomimo tego, iż sam krzyż lżejszym nie bÄ™dzie… krótko mówiÄ…c: odwrócić subiektywnÄ… perspektywÄ™ przez co sam cieÅ„ w blasku zrozumienia zniknie.
 

Rozum musi wówczas stanąć na wysokoÅ›ci zadania i podeprzeć upadajÄ…cÄ… wiarÄ™. Bo gdzie indziej można szukać dla niej ratunku?…
 

W tej niewielkiej pracy, do której doÅ‚Ä…czyÅ‚em jako uzupeÅ‚nienie pisane swego czasu batuty filozoficzne, poruszam problematykÄ™ cierpienia, rozpatrywanÄ… szeroko od wieków przez licznych filozofów…
 

Moje podejście nie ma na celu ani uniewinniania Boga, ani obwiniania człowieka, bo obie niepodważalne prawdy uznać musi każdy, kto chce poważnie zajmować się filozofowaniem.
 

W ramach mojej filozofii ostrożnoÅ›ci zmierzam po prostu do usensownienia cierpienia, pokazujÄ…c, iż z tym, czego uniknąć siÄ™ nie da, należy siÄ™ oswoić… I temu wÅ‚aÅ›nie ma sÅ‚użyć w moim odczuciu filozofia: ma budować czÅ‚owieka, czy inaczej: wzmacniać jego ducha, aby mógÅ‚ sprostać godnie życiu, a czynić to musi poprzez ukazywanie sensu i wskazywanie drogi…
 

www.vagus.pl