MyÅ›li samobójcze, wyalienowanie i depresja.
Choroba afektywna dwubiegunowa.
Kilka nieudanych terapii.
Tak wyglÄ…da Å›wiat 30-letniego Karola. Za namowÄ… lekarza prowadzi dziennik, opisujÄ…c przeżycia z dzieciÅ„stwa. Mówi o swoich marzeniach i lÄ™kach. Każdy dzieÅ„ dla chÅ‚opaka to odkrywanie swojej koszmarnej i przerażajÄ…cej Å›wiadomoÅ›ci. Próbuje znaleźć odpowiedź na drÄ™czÄ…ce go pytania, dlaczego zachorowaÅ‚? Czy powodem byÅ‚ ojciec-rozwodnik, który nienawidziÅ‚ matki Karola, czy może babcia chora na Alzheimera, z którÄ… chÅ‚opak mieszkaÅ‚ przez kilkanaÅ›cie lat?
Za namową swojej partnerki przestaje brać leki. Dziewczyna bowiem utwierdza go w przekonaniu, że to one wywołały chorobę, a bez nich będzie czuł się lepiej. Chłopak ląduje w szpitalu psychiatrycznym, gdzie bez cenzury opisuje panującą tam znieczulicę.
Bohater uchyla nam drzwi do Å›wiata, o którym raczej nie mówimy, którego nie rozumiemy i którego siÄ™ boimy. Na oddziale zamkniÄ™tym, groteska miesza siÄ™ ze smutkiem i żalem, zupa pomidorowa jest bez pomidorów, terapia odbywa siÄ™ w palarni, a leczenie polega na przymusie.
Czy Karolowi uda siÄ™ odnaleźć nadziejÄ™, równowagÄ™ psychicznÄ… i w miarÄ™ normalnie żyć?
Tekst dla osób, które chcÄ… zagÅ‚Ä™bić siÄ™ w Å›wiat osoby chorej na depresjÄ™ oraz poznać mechanizmy jej dziaÅ‚ania. Dowiedzieć siÄ™ jak dziaÅ‚ajÄ… szpitale psychiatryczne w Polsce i jak zdrowe jednostki postrzegajÄ… osoby z chorobÄ… afektywnÄ… dwubiegunowÄ…. Książka wzbudzajÄ…ca wiele emocji i nakÅ‚aniajÄ…ca do przemyÅ›leÅ„.
”Czyta siÄ™ bardzo pÅ‚ynnie, czujÄ…c bohatera i utożsamiajÄ…c siÄ™ z nim. PorównaÅ‚abym styl Karola do jednego ze Å›wietnych amerykaÅ„skich pisarzy – Charlesa Bukowskiego. Jest to zdecydowanie Å›wietna podstawa do napisania scenariusza, a dla mnie temat ciekawy i bardzo osobisty. Brawa dla Autora za odwagÄ™ pokazania swojego wnÄ™trza”

Katarzyna Jungowska, reżyser